Merhaba. 8 yaşında bir kız çocuğum var. Ben kızıma ne yaparsam yapayım hiç bir şekilde memnun edemiyorum. Hayatını olumsuzluklar üzerine kurmuş. Sürekli negatif düşünen bir çocuk (ben yapamam yapamıyorum vs.) Kendine karşı özgüveni bile yok. Ama çevremdeki insanlar olsun öğretmeni olsun çok saygılı, düzenli bir çocuk oldugunu söylüyorlar.Aslında kızım ile beraber büyüdük. 8 aylıkken babası ile ayrıldık. Bu zamana kadar kızım için hep tek başıma mücadele verdim. Babasının arayıp sormamasının da çok büyük bir etkisi var. Ben kızımın bu sekilde kötü bir çocukluk geçirmesini istemiyorum. Belki de benim kendimi degistirmem gerek. Gerçekten bende psikolojik olarak yoruldum. Tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
Anne ya da anne adayıysan