0Bence sorun çocukta değil siz ebeveynlerde...
Sizin doğru sandıgınız her yaklasımınız belliki yanlış...
Korkutarak, yanlış kural ve kaba usluplü tavırla çocuk sevgi hisssetmez, güvende hissetmez... Bir şeye yspna, etme, hayır, yeter, vs denmez. İnat demişsiniz, yapma, etme, hayır cümleleri eğitici değildir. Neden sonuç anlatmanız ve farklı secenek sunmanız gerekirdi, ki bu 2 yasta baslayan bşr eğitimdir.inatlasmayacsksınız, konuyu, ilgi odağını değiştirerek farklı secenek sunacaksın. Yoksa karakter kalır.
Neden mızmızlansın ki bi çocuk. İçini kemiren ne, ne eksik onu bulun.
Aksine doğru olanın üzerinde uygulayarak, örnek olarak ilerlenilşr.
Siz değişin çocuk değişsin.
Belliki ifade etmeyi öğrenenemiş kendini, dinlememişsiniz ki ağlayarak çözüm bulmuş.
Neden sonuç, empati ilişkisiyle yakladın.
Siz olsanız o 6 yasındaki çocuğunuz, size nasıl yaklasılmasını isterdiniz.
Her çocugun fıtratı baskadır... Çocugunuzun fıtratına göre eğitim belirleyeceksiniz. Farklı yollar keşfedeceksibiz onun için...
Dönemsel korkular oluyor. Bazı yaşlarda bazı korkular okuyor.
Bi dönem tanınadıgı seslere korkusu olur mesela, matkap sesi gibi.
Sesi tanıtıcaz, korkmanın normal oldugunu, ama sesi bildiği için tamir yaptıklarını düşğnerwk rahatlaması gerektiğini.
Bu yaşlarda da ölürsen, gidersen diyede korkabilşrler.
İlkokul son senelerde 3 harflilerden korkarlar, cunku bu konularıda derste görürler vs...
Çocugunuza inin. Onu yargılamak için değil anlamak için yanında olun. Deşer verin. Sevin. Birlikte, yatın. Size güveni kormu üzerine değil, sevgi üzerine olsun.
Anne ya da anne adayıysan